De eerste twee dagen

24 juli, dag van vertrek. Hoewel iedere Laurentiaan bekend is met het Laurentiaanse kwartiertje, waren alle deelnemers zo enthousiast dat er op de afgesproken tijd (8.30uur) een hongerig peloton klaarstond voor vertrek. Met een vrachtwagen vol RED BULL blikjes en shots (bedankt ;) ) en nadat de groepsfoto's gemaakt  waren door de massaal toegestroomde pers, werd het officiele startschot van de Ernst&Young Tour d' Huesca 2010 gegeven door praeses Uunk. We zijn los!

50 man in hetzelfde tenue raasden in een groot peloton door Nederland; kippenvel op de armen. Op weg naar Breda, onze lunchplek. Met Ralf als navigator verliep de route bijzonder soepel. Na Breda kronkelden we aan de oever van de Marke naar het zuiden, richting Belgie. Net over de grens bij Belgie konden de sprintkanonnen zich niet meer inhouden; Er werd flink doorgetrapt aan kop waardoor het peloton op een groot lint werd gezet. Het weer zat de eerste dag mee en met een tempo van gemiddeld 25 km/uur kwam iedereen relatief fris aan op de camping in St Job in 't Goor. De eerste 108 kilometers waren afgelegd.
We vielen met de neus in de boter; dit weekend werd het 75 jarig bestaan van de camping gevierd. Nadat alle tentjes binnen een half uur strak stonden, werd er genoten van een welverdiend biertje. De keuken kreeg inmiddels gestalte onder bezielende leiding van Tjarco en Naber. Een traditionale pasta bolognese met liefde gemaakt, en dat proef je. Na de maaltijd werden er wat kaartjes gelegd, de beentjes in de tigerbalsem gezet en de weg naar de slaapzak gezocht. Los van de party van de Belgische buren was het, zo rond 2u, toch tijd voor de welverdiende nachtrust.

Volgende morgen, rise and shine! Na een ontbijt en opbergen van het kampement werden weldra de regenjacks te voorschijn getoverd, de eerste kilometers in de regen waren een feit. Gelukkig trokken de Belgische luchten snel open en deed een waterig zonnetje haar best het peloton te verwarmen. Deze warmte was een aanvulling op het warme gevoel dat al leefde in het peloton, dat geheel in grand depart shirt flaneerde over de belgische paden. In Antwerpen werd een verdiend kopje koffie gedronken, voor de renners die enigszins allergisch reageren op de oploskoffie een welkome verassing. Hierna via een mooi pontje, geheel in Belgische stijl: gratis, oude chagerijnige schipper en slecht geregeld, goed ze doen hun best. Na de pont splitte de groep op in snel en minder snel. Snel verkoos veel lek rijden en racen over de provenciaalse wegen boven lekker doortrappen langs beekjes en weidse natuur.

Beide groepen vonden uiteindelijk hun climax op de muur van Geraardsbergen. Een legende in de wielersport, compleet met kasseien, stijgingspercentage van 18% en publiek langs de lijn. De pro's uit de groep wisten de muur zonder afstaps te bekennen, waarvoor hulde met bloemen, en sommige hadden wellicht toch de wandelschoenen mee moeten nemen. Goed, iedereen is gelijk in het peloton, maar sommigen zijn iets meer gelijk dan anderen. Dat zijn de regels van de topsport. Op de camping aangekomen wachtte een afgelegen, dat wil zeggen 5km van het centrum van de camping gelegen, veldje met kampvuur en een hoog koembaja gehalte. Tjarco en Naber verzorgden wederom een exquisiet diner voor de groep hongerige renners. De avond bood kaarten, een avondwandeling en een portie slap lullen.  Toen Karlijn en Suus waren uitgeraasd kon iedereen de verzuurde beentjes de welverdiende nachtrust geven. In de nacht volgde een minieme regenbui en in de morgen een ontbijt voor de helft van het budget (wellicht omdat er ook de helft van de benodigde hoeveelheid was ). Op moment van schrijven rusten we in het medium zonnige Geraardsbergen. Het zwembad, het dorp, de aldi en de muur werden wederom getrakteerd op de aanwezigheid van de Laurentiaanse wielrenners. Vanavond wacht de BBQ op de groep en morgen het begin van de 100km plus driedaagse!

Ps. Groetjes terug aan de Opa en Oma van Leonie, Dorusk